به گزارش مجله خبری نگار،در نمازجمعه تاریخی نصر (۱۳ مهر ۱۴۰۳ - مصلای تهران) که پس از شهادت سید حسن نصرالله اقامه شد برخی نشانهها در رفتار رهبری معظم انقلاب قابل شناسایی و تفسیر است:
۱- برگزاری نمازجمعه بعد از پنج سال (آخرین بار ۵ سال پیش پس از شهادت حاج قاسم)
۲- ادغام مراسم بزرگداشت سید حسن نصرالله و نماز جمعه و حضور طولانیمدت رهبری در مراسم ترحیم
۳- اقامه نماز عصر بعد از نماز دو رکعتی جمعه؛ درحالیکه عموما در نمازهای جمعهای که ایشان حاضر بودهاند نماز عصر را فرد دیگری اقامه کرده است.
۴- تعقیبات طولانیمدت بعد از نماز، با آرامش و طمأنینه بدون اینکه سجاده نماز را ترک کنند. (دست به مهر کشیدن و تبرک عمامه و صورت)
۵- احوالپرسی و خوشوبش با صف اول پس از نماز، به نشانه اینکه قرار نیست مصلا را بهخاطر مسائل امنیتی با سرعت ترک کنند.
۶- حضور رهبری و جمیع نمازگزاران در فضای باز مصلا درحالیکه اسرائیل در آخرین تجربه تلخ، سید حسن نصرالله را جسورانه با بیش از ۸۰ بمب یکتنیِ سنگر شکن به شهادت رسانده بود پس احتمال هرنوع عملیات خرابکارانه در این فضای جنگی محتمل بوده است.
۷- خواندن متن خطبهها (خطبه دوم - به زبان عربی) از روی چندین صفحه کاغذ آ ۴ بدون اینکه ذرهای اضطراب در صورت و لرزش در دستهای ایشان دیده شود؛ در مقابلِ آخرین نطق تلویزیونی نتانیاهو با دستانی لرزان و صورتی ترسیده.
۸- نوع خاص خطبهها (ساده، جامع و کوتاه) بیآنکه ذرهای هیجان در کلام ایشان در خصوص حمله اخیر ایران به اسرائیل وجود داشته باشد؛ کانه هیچ حادثه استراتژیک و تاریخی رخ نداده است و با تأکید بر این عبارت که ما به وظیفهمان عمل میکنیم بدون تعلل و بدون شتابزدگی.
حال کنار این محورها ماجرای عجیب حضور هر ۴ پسر رهبری در دفتر حزبالله در تهران و نیز عیادت این آقازادهها در بیمارستان از مجروحان لبنانی قرار دهید (احتمالا با این پیام روشن که من و خانوادهام در صف اول مبارزه با استکبار و اسرائیل قرار داریم).
احتمالا با دقت بشود پیامهای دیگری نیز از نمادهای رفتاری رهبری استخراج کرد.